సమయం గడిచిపోతోంది.

గడచిపోతున్న కాలంతో పాటు

సమయం ఎలా గడచిపోతున్నాదో

తెలీకుండానే  రోజులు గడిచిపోతున్నాయి.

నిద్రపోతున్న నన్ను లేపి , తయారుచేసి ,

ఎత్తుకొని స్కుాలుకు చేర్చి, టాటా చెపుతున్న

అమ్మా, నాన్నల ప్రేమానురాగాల ప్రపంచంలో 

నేనెప్పుడు ఎదిగిపోయేనో నాకు తెలియనే లేదు. ,

నన్ను  ప్రేమించిన అమ్మా నాన్నలు , నా బాధ్యతను    మరికరి చేతుల లో పెట్టి , నన్ను  వంటరిని చేసి,

కాల ప్రవాహంలో ఎప్పుడు  కలిసిపోయేరో , 

సమయం ఎలాగడిచిపోయిందో  తెలియనే లేదు.  అంత లోపలే......

నేను అమ్మ నై బాధ్యతల అలలలో

మునిగి -తేలుతుా, గిరికీలు కొడుతుాండగానే...

నా ఒడిలో,  పాకుతున్న పిల్లలు ,

నా భుజాలదాకా ఎప్పుడు  ఎదిగిపోయేరో, నా మాటలు వినే పిల్లలు , నన్ను ప్రశ్నించేంత  పెద్ధగా

 ఎలా ఎదిగిపోయేరో , తెలియనే లేదు .

ఎదిగిన పిల్లల బాధ్యత  ,పెళ్ళిళ్ళు చేసి తీర్చుకొని , 

కొత్త బంధాలను తనవిగా , అనుకొనే  ఆనందం అనుభవించకుండానే....

అత్తగారి పదవికి  ఎదిగిన నేను , కోడలు- కొడుకుల

కంటి నలుసుగా ఎప్పుడు మారేనో....

అమమ్మ , నానమ్మ ల పిలుపుకు, ఎప్పుడు చేరువయ్యేనో...నా కో పెద్దరికాన్ని తెచ్చిపెట్టిన

సమయం, నాకు  తెలియకుండానే , నన్ను  

అవమానాల కొలిమిలోకి ఎప్పుడు నెట్టిందో ,  నాకు తెలియకుండానే . కాలం గడిచిపోయింది.

అద్దంలో నన్ను నేను చుాసుకొనే సమయం

దొరికే సరికి , నెరసిన నా జుట్టు , నా వయసును

గుర్తుచేస్తుా ఉంటే.., ఒప్పుకోని అంతరంగం ,

ఒడిసి పట్టిన రంగులతో ,వయసును దాచే

ప్రయత్నంలో సమయం ఎలా గడిచిపోయిందో

తెలీకుండానే గడిచిపోయింది.

 ముఖంలో ముడతల వికారం 

వెక్కిరిస్తుా వెటకారం చేస్తుా ఉంటే ..ఆప్యాయంగా

"అమ్మా " అంటుా పిలిచే  పిల్లలు , అసహ్యించుకుంటుా

విసుక్కుంటుా  ఉంటే , ఆ అవమానాల , నిస్సహాయతల మధ్య..నా జీవితం ఎలాగడిచిందో....      నాకు తెలియకుండానే  సమయం గడిచిపోయింది.

మారుతున్న కాలంతో పాటు , మమతలు మరచిన

నా రక్త మాంసాల రుాపాలు, మరో బంధంతో ముడివడి .....జీవన సంద్రానికి  ఎదురీదలేక ,  

వ్రుద్దాశ్రమాల చుారుల్లో'  నా ఉనికి గుర్తులను

వేలాడదీసిన వైనం , ఆగని కన్నీటి గా మారి

ఆవిరైపోతున్నా...జవసత్వాలుడిగిన శరీరం

ఇంకా  చావని ఆశల ఎదురుచుాపులు  చుాస్తుా ఉంటే..

సమయం ఎలా గడిచిపోతోందో తెలియనే లేదు.

తన అనుకున్న వారు , పరాయి వారై 

తమను మరచి పోయినా....

నిశ్శబ్దంగా గడచిపోతున్న కాలం , .నిరీక్షణ కు  నిస్సహాయతను కలిపి...నిదురకు దుారం చేసినా...

మంచం మించి లేవలేని నిస్సహాయత , గడచిన-

మమతల , జ్ఞాపకాలను నెమరువేసుకుంటుా ఉంటే-

సమయం ఎప్పుడు ఎలా గడిచిపోయిందో తెలియనేలేదు.

బహుశా..

అంతరంగ వేదనలతో,  అలసి ,వడలిన శరీరాలను ,చివరి క్షణాలకు తొందరగా...

 దగ్గర చేర్చి ,   స్వాంతన పరచడం కోసమేమొా--

 సమయం తెలీకుండానే గడిచిపోతోంది.

 మంచిదేకదుా...

 

 --------------------------------------------------

రచన , శ్రీమతి .

పుల్లాభట్ల జగదీశ్వరీముార్తి.

కల్యాణ్ ( మహరాష్ట్ర ).