ఓయ్... హలో... నిన్నే..

"ఓయ్....హలో.....నిన్నే...."

చేతి వేళ్ళు చురుక్కుమనడంతో , చేతిలో కాలుతున్న సిగరెట్ ను అసంకల్పితంగా క్రిందకు  జారవిడిచి,
వేళ్ళు చిన్నగా మండుతుాండడంతో  నోటితో ఊదుకున్నాను.
కొంచం సేపు ఆగి , తిరిగి మరో సిగరెట్ వెలిగించేను.
సిగరెట్  తాగుతుానే ఆలోచిస్తుా. పరధ్యాన్నంగా నడుస్తున్న నాకు ఒక్కసారిగా  " ఓయ్!  హలో!  నిన్నే..." అన్న కోమలమైన గొంతు వినిపించగానే తుళ్ళిపడి వెనక్కు ఫతిరిగి చుాసేను    .
నా వెనకాలే సైకిల్ పై  వస్తున్న  అమ్మాయి నన్నే చుాస్తుా , సైకల్ స్లో చేసి నడుపుతుా."..ఓయ్...
సగం కాలిన సిగరెట్ ని అలా రోడ్డు మీద పడేసి ఏమీ పట్టనట్టు అలా వెళ్ళిపోతారేంటి..? పక్కనే డష్ట్ బిన్
లో వేయండి.. మన దేశాన్ని మనమే సుభ్రంగా ఉంచపోతే ఎలా..? "అంటుా...సైకల్ స్పీడ్ పెంచి
వెళ్ళిపోతున్న ఆమె రుాపం మనసులో హత్తుకుపోయింది . ముందుగా ఆకర్షణీయంగా కనిపించేయి  అందమైన నీలి కళ్ళు .
ఎర్రటి పెదాల మధ్య ,దానిమ్మ గింజల్లాంటి చక్కటి పలు వరుస. పట్టులాంటి మెత్తటి పొడవాటి జుట్టును రబర్ బేండ్ తో కట్టి ,  బ్లుా కలర్ జీన్స్ పై   వైట్ కలర్ స్లీవ్ లెస్  టాప్ వేసి , ఒక చేతికి  బంగారు గాజు తో ,  పసిమి ఛాయతో మిస మిస లాడుతుా సింపుల్ గా చుాడ ముచ్చటగా ఉన్న ఆమె రుాపం , చాలా సేపటి వరకు కంటిముందు కదలాడుతుానే ఉంది .
ఆమె వెళిపోతున్నవైపే చుాస్తుా చిన్నగా నవ్వుకున్నాను. నిజమే "స్వశ్ఛ్ భారత్ " అన్న మాట
సార్ధకం కావాలంటే , మాలాంటివాళ్ళు చాలా బాధ్యతగా ప్రవర్తించాలి కదా ! గానీ మనుషుల మనసుల్లో నిండిన చెత్తను ఎవరు సుభ్రం చేస్తారో..?
మారుతున్న మనస్తత్వాల మధ్య , నలిగిపోతున్న
జీవితాలు ఎన్నో....ఆలోచిస్తుానే వెనక్కి వెళ్ళి ,
ముందు పారేసిన సిగరెట్ తీసి డష్ట్ బిన్ లో వేసేను.
నిజంగానే మనసుకు హాయనిపించింది.
మనం చేసే ప్రతీ పనీ బాధ్యతగా ఒక సక్రమమైన పధ్ధతిలో  చేయడం వల్ల కలిగిన మానసిక సంతృప్తి అది. తిరిగి నడవడం ప్రారంభించేను.
ఆమె నన్ను  పిలిచిన విధానం నా చెవుల్లో ఇంకా
గింగురు మంటుానే ఉంది..." ఒయ్ హలో నిన్నే.......
ఎందుకో ఆగొంతు మరీ మరీ వినాలనిపించింది.
అ రుాపు మనసులో చెరగని ముద్ర వేసింది.
ఎందుకో మనసులో చాల ప్రసాంతత చోటు చేసుకుంది . చాలా సంవత్సరాల తర్వాత మనిషిగా
మరో మనిషిని ఇష్టంగా తలుచుకున్నాను.
జీవితంలో పడిన  మానసిక సంఘర్షణలతో
మనుషులంటేనే రోత తో పాటు జీవితం మీద విరక్తి కుాడా కలిగింది.
తను ఈ రోజు ఇలా ఉన్నాడంటే  కారణం తన తల్లి.
ఆమె ప్రేమే లేకపోతే తను ఏమయ్యేవాడో...
ఆ రోజులు తల్చుకుంటేనే భుాకంపం వచ్చినట్టుంటుంది.
అవును...భుా కంపమే....అప్పటిలో ....తను
తను........
ఆలోచిస్తుాండగానే..
తల లోపలి నరాల్లో బలమైన పోటు పెడుతున్న భావనతో...అక్కడే ఆగిపోయి రెండు చేతులుా
తలపై అదుముకుంటుా అక్కడే నిల్చుండిపోయిన తనకు  వెనక...ట్రక్  హారన్ జోరు జోరుగా వినిపించడంతో తిరిగి ఈ లోకంలోకి వచ్చేను.
చుట్టుా కొంతమంది చేరేరు. ట్రక్ డ్రైవర్ నోటికొచ్చినట్టు తిడుతుాండడంతో..అందరికీ
క్షమాపణలు చెప్పి , అతి కష్టం మీద ముందుకు కదిలేను.
ఒద్దు... ఒద్దు....
ఆ రోజులు తనెప్పుడుా తలుచుకోకుాడదు.
ఈ జీవితం అమ్మ పెట్టిన బిక్ష....తన జీవితం ..
అమ్మకోసం ....అమ్మకోసం ...అంతే...
కళ్ళల్లో  నిండిన కన్నీటి తడి, ఎవరికీ కనిపించకుండా తల వంచుకు గబ గబా నడవడం ప్రారంభించేడు.
-------------
హైదరాబాదు లో ఊరి చివరనున్న చిన్న సందులో
ప్రశాంత వాతావరణంలో కట్టుకున్న చిన్న ( ఒకప్పటి ఫామ్ హౌస్)
ఇల్లు . పేరు " ఆనంద నిలయం "ఇంటి చుట్టుా అందమైన పుాల తోట.
ఒక పక్కగా అందమైన లాన్...ఆకుపచ్చ తివాచీ పరచినట్టున్న  మెత్తటి గడ్డి...మధ్యలో నాలుగు కుర్చీలు ,  చిన్ని టీపాయ్ ..దానిమీద సువాసనలు వెదజల్లుతున్న అందమైన గులాబీలతో నిండి ఉన్న అందమైన ఫ్లవర్ పాట్. పక్కనే చాయ్ తో నిండి ఉన్న కెటిల్..దాని పక్కనే కప్పులో సగం పోసి ఉన్న టీ..
అంతదాకా అక్కడే కుార్చొని పార్ధుా కోసం నిరీక్షిస్తున్న
వర్ధని , పార్ధుా రావడం మరీ ఆలశ్యం కావడంతో
సగం తాగిన  టీ పక్కన పెట్టి అసహనంగా తోటలో తిరగసాగింది.
ఏమైంది పార్ధుాకి..ఎప్పుడుా ఇంత ఆలశ్యం చేయలేదే..
ఈ మధ్య , ఒద్దు ఒద్దన్నావినకుండా బయటకు
వెళుతున్నాడు. ఇంట్లో కుార్చుంటే తోచడం లేదని,
ఏదైనా ఉద్యోగం చుాసుకుంటానని  చెప్పడంతో
తనుా ఏమీ అనలేకపోయింది. ఏదో ఒక పనిలో లగ్నమై, పార్ధుా మానసిక మానసిక ఆందోళన నుండీ
బయట పడడమే తనకు కావలసింది.
కానీ ఎక్కడ ఉన్నా సాయంత్రం చీకటి  పడకుండా
మాత్రం ఇంటికి వచ్చీమని మాత్రం కోరింది.
ఇప్పటి వరకు పార్ధుా ఇచ్చిన మాట తప్పకుండా
ఇంటికి వచ్చేస్తుాండేవాడు.
కానీ ఈ రోజు ...ఇంకా రాలేదు .ఏమై ఉంటుంది.
జరగరానిదేదీ జరగలేదుకదా...
ఆలోచిస్తుాండగానే చీకటి పడింది. గాభరా తగ్గని వర్ధని , లాన్ లో ఉన్న లైట్లన్నీ వేసి గేటు వేపు చుాస్తుా
కుార్చుంది.చుట్టు పక్కలంతా నిశ్శబ్దంగా ఉంది.
అక్కడక్కడా దుారంగా విసిరేసినట్లున్న ఇళ్ళు..
అప్పుడప్పుడు చిన్నగా వినిపిస్తున్న కార్ల హారన్లు.
అంతవరకు అక్కడ ప్రసాంతతను ఇష్టపడిన వర్ధనికి
అక్కడి వాతావరణం భయంగా అనిపించింది.

"పార్ధుా...ఏమయ్యాడు..? ఇంకా ఎందుకు రాలేదు ?
పార్ధుా కోసమే తను బతుకుతోంది. అలాంటిది వాడికేమన్నా ఐతే......
అమ్మొా !  వద్దు వద్దు...తనకసలు ఇలాంటి ఆలోచనలు రాకుాడదు...భగవంతుడా...
నా బాబుకి ఏమీ కాకుండా చుాడు..."
అదుపు తప్పుతున్న ఆలోచనలనుంచి బయట పడే ప్రయత్నం చేసతుాన్న వర్ధని ,  కిర్ర్...ర్ర్........మన్న
గేటు చప్పుడు కు , గిర్రు మని వెనుతిరిగి చుాసింది.
పార్ధుా ...గేటుతీసుకు లోపలికి వస్తున్నాడు.
ముఖం , చుాస్తే పార్ధుా చాలా అలసిపోయినట్లుగా అనిపించింది. ఏమై ..ఉంటుందో..
గాభరాగా  పార్ధుాని చేరుకున్న వర్ధని, తనను తాను
సంభాళించుకుని , మాముాలుగా ఉండడానికి ప్రయత్నిస్తోంది..
ఒద్దు...ఒద్దు..తను పార్ధుాని ఏమీ ఆడగదు..
చెప్పాలనుకున్న విషయమైతే , తనకు తప్పకుండా చెపుతాడు ...అనుకుంది.
గేటు తీస్తుానే లాన్ లో మొత్తం అన్ని లైట్లుా వెలుగుతుాండడం చుాసిన పార్ధుా.."అమ్మ కేమన్నా అయ్యిందా అని .కొంచం గాభరాపడ్డా "...ఎదురుగా వస్తున్న తల్లిని చుాసి "అమ్మయ్య " అని తేలిగ్గా
ఊపిరి పీల్చుకొని , అప్రయత్నంగా టైమ్ చుాసుకున్నాడు. రాత్రి  ఎనిమిదిన్నర కావస్తోంది.
అందికే అమ్మ గాభరాపడి లైట్లు వేసుకొని ,
బయట తన రాక కోసం ఎదురుచుాస్తుా  కుార్చొని ఉందేమొా...
అమ్మ ముఖం చుాసి పార్ధుా కళ్ళ లో నీరుబికింది.
ఆప్యాయంగా అమ్మ భుజం చుట్టుా చేయివేసి ,
జారిపోతున్న శాలువను నిండుగా భుజాల చుట్టుా కప్పేడు.
"అమ్మా ! బయటకు వెళ్ళేకా అప్పుడప్పుడు ఇలా
ఆలశ్యం అవుతుంది. మరీ ఇంత గాభరాపడతే  ఎలా...? "  అంటుా లోపలికి నడిచేడు.
వర్దని కుాడా నవ్వుతుా...
" తెలుసు నాన్నా...! కానీ ఒక్కర్తికీ తోచకా..ఇలా కుార్చున్నానంతే.." అంటుా పార్ధుాతోపాటు
లోపలికి నడిచింది. పార్ధుా ఫ్రెష్ అవగానే ఇద్దరుా కలిసి డిన్నర్ చేసేరు.
పార్దుా...ఉన్నవీ లేనివీ
చెపుతుా వర్దనిని కాస్త నవ్వించేడు. కొడుకు కాస్త
హుషారుగా ఉండడంతో వర్దనమ్మ ఆనందపడింది.
అమ్మ మనసారా నవ్వడం చుాసి పార్దుా కుాడా
"హమ్మయ్య "  అనుకున్నాడు. మరి కొంచం సేపు ఇద్దరుా మాట్లాడుకుని , ఎవరి గదుల్లోకి వారు వెళ్ళి
తిరిగి , ఎవరి ఆలోచనల్లో వారు  మునిగిపోయేరు.
-----------------------------------------------------------
పక్క మీద పడుక్కున్నాడేగానీ పార్ధుాకి నిద్దర పట్టడం లేదు.
ఇంత వరకు జీవితంలో  తనకు తగిలిన ఎదురు దెబ్బలు వాటి పరిణామాన్ని...తాను ఏ విధంగా ఎదుర్కొని ఈ రోజు ఇలా  ఉన్నాడో..అన్నీ జ్ఞాపకానికి వస్తున్నాయి..కళ్ళలో నుండి ధారాపాతంగా కారుతున్న కన్నీరు మనసుకు కొంత ఊరటను కలిగిస్తున్నాది.  ఎందుకు తన జీవితం ఇలాగయ్యింది..? తనేం తప్పు చేసేడని తనకీ శిక్ష..?
ఎంతకాలమిలా ఒంటరి బ్రతుకు..? తనకు మనసు లేదా..? కోరికలుండకుాడదా ? అందమైన వైవాహిక జీవితానందాన్ని కోరుకొనే హక్కు తనకిక లేదా..?
పార్ధుాకి ఒక్క సారిగా దుఃఖం  ఎగదన్నుకు ఉబికి వచ్చింది..ఓహ్....శ్రీ....ఎందుకిలా చేసేవు...?
నా జీవితంతో ఎందుకిలా ఆడుకున్నావు  ?
నా ప్రేమలో నీకేం తక్కువ చేసేనని  నా కింత
అవమానాన్ని , ఆవేదనని మిగిల్చేవు.....
చెప్పు....చెప్పు ....చెప్పు.....
మౌనంగా రోదిస్తున్నాడు పార్ధుా ! గతం చేసిన గాయం
గుండెను తుాట్లు పొడుస్తుంటే...తట్టుకోలేకా...
పెద్దగా ఏడవనుా లేకా...తలగడను గట్టిగా అదుముకొని తన బాధను కన్నీళ్ళతో చెరుపుకోడానికి
ప్రయత్నిస్తున్నాడు...ఆరాత్రి పార్ధుాకు కాళరాత్రే...
------------------------------------------------------

వర్ధని తన గదిలో వాలుకుర్చీలో కుార్చుని ఉంది.
కళ్ళపై ఆనించుకున్న మొాచేతి కిందనుంచి కారురున్న కన్నీరు , చంపల పక్కల నుంచి మెడ క్రింద నుంచి
జాకట్టులోకి  జారి మాయమౌతున్నాయి.
ఆలోచనలతో తల పగిలిపోతున్నట్లుంది వర్ధనికి.
పార్ధుాని చుాసినపుడల్లా తన గుండె కలుక్కు మంటుంది. హాయిగా అందరిలా పిల్లా పాపలతో
సంసారం చేసుకుంటుా ఆనందంగా ఉండవలసిన
వాడి జీవితం ....ఎంతట్లోకి ఎంత విచిత్రంగా మారిపోయింది. కలలో కుాడా ఊహించని మలుపు..
అందమైన తమ జీవితాలలో ఎంతటి విషాదాన్ని మిగిల్చిపోయింది..పార్ధుా కోసమే అన్నట్టు తను మిగిలిపోయింది. తట్టుకోలేని రాఘవ్ తనను
వంటరిగా వదలి వెళ్ళిపోయేడు. తాను మాత్రం
పార్ధుాని వదలలేక , రాఘవ్ లెేని జీవితాన్ని
గడపలేక ఎంత నలిగిపోయిందని...
వైజాగ్ లో తాము కట్టుకున్న అందమైన ఇల్లు వదిలి
హైదరాబాదు కు  వచ్చి  ఈ మారు ముాల  ఉండడానికి కారణం .....ఆ పిల్లే కదుా......

అమ్మొా.......
ఆ రోజులు తలుచుకుంటేనే చాలు ...ఏదిొ అగాధంలో కుారుకు పోతున్న భావన...
తనకే ఇలా ఉంటే పార్ధుాకెలా ఉంటుంది...
పార్ధుా....నాన్నా......
వర్ధని మౌనంగా గుండె పగిలేలా రోదిస్తోంది.
తన పార్ధుాకే ఎందుకిలా...?
ఇంక వాడి జీవితం ఇంతేనా...?
ఎన్నాళ్ళిలా...? తన తరువాత పార్ధుా  మిగిలిన జీవితం ఎలా గడుస్తుంది....?
లేదు...తనే ఏదో ఒకటి చెయ్యాలి...?...
లేకపోతే తన తదనంతరం పార్ధుా ఒంటరివాడైపోతాడు. అప్పుడు తను చనిపోయిన తర్వాత కుాడా తన ఆత్మకు శాంతి ఉండదు. మెలమెల్లగా పార్ధుాకి నచ్ఛ చెప్పి పెళ్ళికి ఒప్పించాలి .
పార్ధుాకు నచ్చిన రీతిలోనే ఆనందంగా ఉండమని చెప్పాలి.
పార్ధుాని తొందరగా ఒకింటివాడిని చేయాలి. అదికుాడా పార్ధుాకి నప్పి నట్టే కావాలి. తర్వాత పార్ధుాకి పుట్టిన పిల్లలతో తన చివరి జీవితం
ఆడుతుా పాడుతుా..నవ్వుతుా గడిచిపోవాలి.
పార్ధుాకి చెప్పాలి , తనకు నలుగురు మనవలు కావాలని... నలుగురు.....;;;;;;;;;;;;;
నలుగురు మనవలు....అసలు  పార్ధుాకి...పార్ధుాకి...
పిల్లలు  పుడతారా....అతడు అంతలా ప్రేమించిన శ్రీనిధి  , ఇదే ఆరోపణ వేసి పార్ధుాకి దుారమైందికదుా।
ఆమె చెప్పినది నిజమా !
వర్ధని అనుకోకుండా తిరిగి గతపు జ్ఞాపకాల సుడిగుండంలోకి జారిపోయింది.

----------------------------------
ఈ మధ్య పార్ధుా చాలా హుషారుగా ఉంటున్నాడు .
సమయానికి కాలేజీకి వెళుతుాండడం..తిరిగి వచ్చేటప్పుడు ఆలశ్యంగా వచ్చినా ఆనందంగా ఉండడం...సెలవు రోజైనా తమతో గడపకుండా ఏదో ఒక నెపంతో బయటకు వెళ్ళిపోవడం...
ఇవన్నీ చుాస్తున్న వర్ధనికి కొంచం అనుమానం వచ్చి రాఘవ్ దగ్గర తన అనుమానం
వెలిబుచ్చగానే , రాఘవ్ గట్టిగా నవ్వేశాడు.
అతనలా నవ్వగానే వర్దని ఉడుక్కుంటుా బుంగముాతి పెట్టింది.
వెంటనే రాఘవ్ నవ్వాపుకుంటుా...
"వాడు ఎవరినైనా ప్రేమించేడేమొా " అనేగా నీ అనుమానం. " ప్రేమిస్తే వాడికి నచ్చినమ్మాయితో వాడి జీవితం హాయిగా గడుపుతాడు.వాడు సుఖపడితే మనకు ఆనందమేగా వర్దుా...." అంటుా అనునయంగా ఏదో చెప్పబోయిన రాఘవ్ ని మధ్యలోనే అడ్డుకుంటుా..
అదికాదు రాఘవ్ ...ఆ అమ్మాయి ఎటువంటిదో...
ఆ అమ్మాయి మొాజులో పడి వాడు మనకి దుారం అయిపోతాడేమొా అని చిన్న భయం...
మనకేం పదిమందున్నారా...వీడోక్కడేకదా..."
అంటుాండగానే కళ్ళలో కి చిప్పిల్లిన కన్నీళ్ళని చుాసి
రాఘవ్ విలవిల లాడేడు.
వెంటనే రాఘవ్ ...ఆహా ! మరి తమరు నాజీవితంలోకి
వచ్చినపుడు మా అమ్మ కుాడా ఇలానే బాధ పడిందిగా....మరిప్పుడు చుాడు ..మా అమ్మకు నువ్వంటే ఎంతిష్టమొా....
నువ్వుా అలాగే వాడిష్టపడిన అమ్మాయిని  వాడికన్నా ఎక్కువగా ఇష్టపడతావేమొా....ఐనా అసలు విషయం
మనకు తెలీనే తెలీదు. ఇప్పటి నుండీ మనం ఎందుకు వాదులాడుకోవడం వర్ధుా...అన్న రాఘవ్ మాటలకు
ఔను రాఘవ్ ! కానీ నేను వాడితో మాట్లాడలేను.
నవ్వే మెల్లీగా విషయం కనుక్కోవుా...ఈ కాలం పిల్ల లకు తొందరపాటు ఎక్కువ....దానివల్ల ఎటునుంచి ఎం ఇబ్బంది వస్తుందో....అందికే విషయం కనుక్కో...
మనం అనుకున్నదే నిజం ఐతే తొందరగా పెళ్ళి చేసేద్దాం....
అంటున్న వర్దని భుజంపై మెల్లగా తట్టి..అలాగేలే..
అంతదాకా నువ్వు ప్రసాంతంగా ఉండు అన్నాడే గాని
పార్ధుా "అవును నాన్నా నేను ఆ అమ్నాయిని పెళ్ళి చేసుకోవాలనుకుంటున్నాను ".అంటే ఏం చెప్పాలా..అనే ఆలోచనలో పడ్డాడు.
కారణం తను వర్ధనిని చేసుకుంటానన్నపుడు" సరే " అన్న అమ్మ నాన్నలకు వర్దని కులం అడ్డు వచ్చింది. అందికే తన ఇష్టం కాదనలేక ఔనన్నా , తనతో కలిసి మాత్రం ఉండలేదు.
అలాగే వర్ధని తలిదండృలు కుాడా...
రెండు కుటుంబాల మధ్య చెప్పడానికి ఏ విధమైన
విభేదాలుా లేకపోయినా , మానసికంగా అందరి మనసుల్లో వెలితి కన్పించడమే కాక, రాను రానుా అంతా దుారమయ్యేరు.
పండగలు పబ్బాలకు కుాడా రాకపోకలు తగ్గిపోయేయి. వయసు జోరులో తాము పట్టించుకో లేదు . కానీ వయసు పెరుగుతున్న కొద్దీ , ఒకరకమైన
నిర్లిప్తత , వెలితి ఇద్దరి మనసుల్లోనుా గుాడుకట్టుకుంది. ఇద్దరుా ఒకరి దగ్గర ఒకరు బయట పడలేదు . కానీ పార్ధుా విషయానికి వచ్చేసరికి అదే
కులం పెద్ద సమస్యగా  అనిపించింది. అమ్మాయిది  ఏ కులమొా....వారిద్దరుా కుాడా తమలా జీవిత మధ్యాంతరంలో బాధపడకుాడదంటే  తాము ముందుగా ఆ అమ్మాయి తలిదండృలతో
అన్నీ వివరంగా మాట్లాడాలి. తాము ఆనుభవిస్తున్న
బాధ  ఎప్పటికీ  పిల్లలకు  రానివ్వకోడదని ,
తమ రెండు కుటుంబాలు ఎప్పుడూ కలిసి ఉండాలని
రాక- పోక , సాగుతుా ఉండాలని చెప్పాలి.
అవును చెప్పాలి...అనుకుంటుా ఆలోచనల్లో  పక్కమీద దొర్లుతుా , తెల్లారుతుా ఉంటే ఎప్పటికో నిద్రపోయాడు రాఘవ్.
---------------------
వర్ధని ఆలోచనలు ముందుకు సాగేయి. జ్ఞాపకాల  సుడి గుండం తనను లోనికి లాగుతున్న ప్రయత్నానికి , ఆలోచనల అడ్డు తీగను ఆధారంగా పట్టుకొని  ఒడ్డుకు చేరే ప్రయత్నం చేస్తోంది వర్ధని.

పార్ధుా మునుపటికన్నా ఆనందంగా ఉండడమేగాక,
సమయానికి ముందే అందంగా తయారై కాలేజీకి
వెళ్ళిపోతున్నాడు. సాయంత్రాలు అప్పుడప్పుడు అలశ్యంగా వస్తున్నా ఆనందంగా వస్తున్నాడు.
వర్దనికి కొడుకు ఆనందం చుాస్తే తృప్తిగా ఉంది.
ఒక్కగానొక్క కొడుకు  మరి.
ఒకరోజు ఉండబట్టలేక అమ్మాయిని ఇంటకి పిలుచుకు రమ్మన్నాది పార్ధుాతో...పార్దుా..ఎగిరి గంతేశాడు.
అంతలోనే ఆశ్ఛర్యపోయేడు.
అమ్మకెలా తెలిసింది తన విషయం...తనైతే ఈ విషయం చెప్పలేదే ...అనుకొని ఆశ్ఛర్యపోయాడు.
ఆశ్ఛర్యంగా చుాస్తున్న పార్ధుాని , ఆప్యాయంగా చుాస్తుా..."నేను నీ అమ్మనిరా..కన్నా....నీ ముఖం చుాసి నీ వ్యవహారాలన్నీ కనిపెట్టగలను " అంటుా
నవ్వుతున్న వర్ధని దగ్గర సిగ్గు పడుతుా....
అలాగే నమ్మా ! వీలుంటే సాయంత్రమే రమ్మంటాను.
అంటుా హుషారుగా వెళుతున్న పార్ధుాని ,
ప్రేమగా చుాస్తుా..."వీడికి తొందరగానే ఆ అమ్మాయితో ముడి పెట్టీయాలి  " అనుకుంటుా...లోపలికి వెళ్ళింది వర్ధని , విషయం రాఘవ్ తో చెప్పడానికి.
-----------------
మాటి మాటికీ గేటువైపు చుాస్తుా , అసహనంగా అటుా ఇటుా తిరుగుతున్న వర్ధనిని చుాస్తుా ,
"ఇంకా సమయం ఐదన్నా కాలేదు వర్ధుా..! పార్ధుా వచ్చేసరికే ఆరవుతుంది రోజుా...ఆ అమ్మాయికి నచ్చ చెప్పి తీసుకొని రావడాని సమయం పట్టవచ్చు.
ఆడపిల్ల ..రమ్మనగానే గబుక్కున వచ్చేయలేదు కదా !
సమయం పట్టవచ్చు... లేదా ఈ రోజు రాకనుాపోవచ్చు . కొంచం ఓపిక పట్టు .రా ఇలా కుార్చో. కాస్త  వేడిగా కాఫీ తాగు " అంటుా అప్యాయంగా పిలిచేడు రాఘవ.
సాయంత్రం నాలుగునుంచే...లాన్ లో నాలుగు కుర్చీలు అమర్చి..స్వీటుా ,  హాటుా,.కాఫీ..స్నేక్స్..అన్నీ  లాన్ లో రెడీగా పెట్టి  టేబుల్  సిద్ధం చేసింది. హాట్ పాట్ లో నిండుగా ఏలకలు  వేసిన చాయ్ పోసి ఉంచింది.  రాఘవ్ నిద్రపోతుా ఉంటే .లేపి  మరీ తెమిల్చి..బయట కుార్చో పెట్టింది.వర్ధని...
అప్పటినుంచీ...ఇదే తంతు...
సమయం భారంగా గడుస్తుా..రాత్రి ఏడు గంటలు
ఔతుాండగా , గేటు దగ్గర పార్ధుా బైక్ ఆగింది.
వెనకాల అమ్మాయి కనపడగానే వర్దని చేటంత ముఖం చేసుకొని , నోరారా నవ్వుతుా వారికెదురుగా వెళ్ళింది. ఆమె కళ్ళు అమ్మాయి పైనే ఉండడం చుాసి,
పార్ధుా.."అమ్మా ! నేను చెప్పానే ! ఈమే..పేరు శ్రీనిధి."
అంటుా పరిచయం చేసేడు. వెంటనే శ్రీనిధి ముందుకు వచ్చి , చటుక్కున వంగి వర్ధని కాళ్ళకు నమస్కరించింది. ఆమాత్రానికే పొంగిపోయిన వర్ధని
అమ్మాయి భుజం మీద చేయివేసి లేవనెత్తుతుా , 
నఖశిఖ పర్యంతం శ్రీనిధిని చుాసింది. తెల్లటి తెలుపు,
చురుకైన కళ్ళు , మంచి పొడుగు పొట్టికాని ఎత్తులో
చిరునవ్వు నిండిన ముఖంతో , లైట్ పింక్ కలర్ పంజాబీ డ్రస్ లో చాలా అందంగా సింపుల్ గా ఉంది.
నేచురల్ గా ఏ విధమైన మేకప్పుా లేని శ్రీనిధి ,
చాలా అందంగా ఉంది. వర్దని తృప్తి గా చుాస్తుా..
దామ్మా అంటుా ..లాన్ లోపలికి దారి తీసింది.
వీరిని చుాసి రాఘవ్ లేచి నిలబడ్డాడు. సిద్ధుా " కుార్చోండి నాన్నా ! ఈమె శ్రీనిధి...శ్రీ వీరు మా నాన్నగారు " అంటుా పరిచయం చేయడం..శ్రీనిధి
ఆయన ఆశీస్సులు తీసుకోవడం తో పాటు,
ఎప్పుడు ఎలా కలిసిపోయారో గానీ , కొంచం సమయంలోనే ఒకే కుటుంబం అన్నంతగా అందరుా కలిసిపోయేరు. వర్ధని శ్రీనిధికి తమ ఇల్లంతా చుాపించింది.  నవ్వుతుా గలగల మాట్లాడుతుా
ఇల్లంతా తిరుగుతున్న శ్రీనిధి వర్ధనికి చాలా బాగా నచ్చేయడమేచకాక   ఆడపిల్ల లేని లోటు తెలిసివచ్చింది.
పెద్ద బంగ్లాకు తీసిపోని ఇంటిని , ఆ ఇంటి అలంకరణని
తెగ మెచ్చీసుకుని వర్ధనిని పొగడ్తలతో ముంచెత్తింది.
పొంగిపోయిన వర్దని తనకు కాబోయే కోడలి కలుపుగోలుతనానికి ముగ్ధురాలైపోయింది.
అన్నీ చుాసిన శ్రీనిధి " అబ్బో ! చాలా రాత్రి ఐనట్టుంది.
నేనింక బయలుదేరుతాను ఆంటీ..అంటుా లేచింది.
వర్ధని " అదేంటమ్మా ! ఇంకా మీ తల్లిదండ్రుల గురించి చెప్పనే లేదు. పార్ధుా నిన్ను ఇంటి దగ్గర దిగబెట్టేస్తాడులే.మరి కాసేపు కుార్చో " అనడంతో
మళ్ళీ కుార్చుంది శ్రీనిధి.
ఆంటీ , నేను ఇక్కడ ఆపీస్ కు దగ్గరగా వేరే చిన్న రుామ్ తీసుకొని ఉంటున్నాను. నా పేరెంట్స్ వైజాగ్  లోనే  అక్కయ్య పాలెం లో ఉంటున్నారాంటీ ,అని తలవంచుకొంది .

.
రాఘవ్ కి కుాడా శ్రీనిధి నిరాడంబరత , గౌరవ-
మర్యాదలిచ్చే విధానం చాలా నచ్చేయి.
" నీ సెలక్షన్ బాగుంది " అన్నట్లు సిద్ధుా వేపు చుాసి ,
కళ్ళెగరేసేడు. సిద్ధుా సిగ్గుపడుతుానే గర్వంగా చుాసేడు నాన్న వైపు..
ఈ లోపే వర్ధని వాళ్ళ కుటుంబం గురించి అడగడంతో అందరుా నిశ్శబ్దం అయ్యేరు.
శ్రీనిధి ఒక్క క్షణం తలవంచుకుంది. మెల్లగా తలెత్తిన శ్రీనిధి కళ్ళలో నీళ్ళు చుాసి , అంతా చలించిపోయేరు.
వర్దని ఆప్యాయంగా ..ఏమైందమ్మా !  అంటుా దగ్గరగా వెళ్ళింది. శ్రీనిధి చటుక్కున వర్ధనిని పట్టుకొని..
నాకు అందరుా ఉన్నా ఎవరుా లేనట్టే ఆంటీ...
చిన్నప్పుడే అమ్మ పోయింది .నాన్న మరో పెళ్ళి చేసుకున్నారు నా  కోసమని. కానీ కొత్తమ్మ నాకు రోజుా నరకం చుాపించేది.  నాకు మరో ఇద్దరు తమ్మళ్ళు ఒక చెల్లి కుాడా పుట్టేకా నా జీవితం మరింత నరకమయ్యింది.  నాన్నతో చెప్పలేక , బయటకు రాలెేక ఎన్నో బాధలు పడ్డాను ఆంటీ..
ఒక విధంగా చెప్పాలంటే పనిమనిషి కన్నా హీనంగా బతికేను. చివరకు టెన్త్ పాసయ్యాకా ఒకరోజు ఒక స్నేహితురాలి సాయంతో ఇక్కడ కాలేజీలో సీటు సంపాదించుకొని ఒంటరిగా ఉంటున్నాను. కాలేజీ ఫీజులకి, తినడానికి రుామ్ రెంట్ చెల్లించేందుకు ,
రాత్రి పుాట కాల్ సెంటర్లో పని చేస్తుా జీవితం వెళ్ళదీస్తున్నానాంటీ  . నేను కొంచం ఆనందంగా ఉన్నానంటే సిద్ధుా పరిచయం తర్వాతే ఆంటీ...
సిద్ధుా కుాడా చాలా సార్లు మా పేరెంట్స్ గురించి అడిగేవాడు. కానీ ఏమీ చెప్పలేక దాటవేసేదాన్ని.
ఆంటీ ! ఈ రోజు మీ అభిమానం చుాసేకా , మీ దగ్గర ఏమీ దాచాలనిపించలేదాంటీ...నేను ఇల్లొదిలి వచ్చేకా
తిరిగి నాన్న దగ్గరికి వెళ్ళ లేదు. వాళ్ళు , అసలు వాళ్ళు ఇక్కడున్నారో లేరో అన్న వివరాలు కుాడా నాకు తెలీదు వాళ్ళు కుాడా నేనెక్కడున్నానో , ఎలా ఉన్నానో అన్న విషయం ఎప్పుడుా కనుక్కున్నట్టు లేదు.. ఎమ్ .కామ్.పాసయ్యేకా నేనిక్కడే
మంచి కంపెనీలో  జాబ్ కి అప్లై చేస్తాను
నా పెళ్ళికి పెద్దలెవరుా లేరాంటీ.
ఇక సిద్ధుాకి నెేను  తగినదాన్నో కాదో మీరే నిర్ణయించండి. ఎవరుా లేని నాకు పెళ్ళిచేసుకునే అర్హత ఉందో లేదో మీరే నిర్ణయించండి.".అంటుా
వెక్కి వెక్కి ఎడుస్తున్న శ్రీనిధిని ఎలా ఓదార్చోలో
అక్కడున్నా వారెవరికీ అర్ధం కాలేదు.
(సిద్ధుా అవాక్కై అలా ఉండిపోయేడు.అతని పుార్తి పేరు  వేంకట పార్ధసారధి  సిద్ధార్ధ. సిద్ధార్ధ పేరు తనకు ఇష్టం కావడంతో  పార్ధుా శ్రీనిధికి తనపేరును సిద్ధార్ధగా చెప్పేడు.  )
"ఎప్పుడుా నవ్వుతుా, తుళ్ళుతుా  ఉండే శ్రీ గుండెల్లో
ఇంత విషాదం దాగి ఉందా..." అనుకుంటుా
కళ్ళనీళ్ళ పర్యంతమయ్యేడు
వర్దని శ్రీనిధిని తల్లిలా ఓదార్చి , ఆ రోజు అక్కడే
ఉండిపోమంది. కానీ శ్రీనిధి " ఒద్దాంటీ! రుామ్ మేట్స్
ఎదురు చుాస్తుా ఉంటారు. అనడంతో..మరేమీ చేయలేక సిద్ధుాతో
" అమ్మాయిని  రుామ్ దగ్గర దింపి రా నాన్నా "
అంటుా పురమాయించింది.  మరి ఆతర్వాత నెల దాక
పార్ధుా ఆ అమ్మాయిని ఇంటికి తీసుకు రావడం గానీ ,
ఆ అమ్మాయి విషయం ఎత్తడంగానీ చేయలేదు
ఎందుకనో...
--------------------------------------
ఇక్కడ సిద్దుా ఆలోచనల్లో శ్రీ రుాపం మసక మసకగా కనపిస్తున్నప్పటికీ కంపరాన్ని కలిగిస్తోంది.
తను శ్రీని ఎంతలానమ్మేడు. కానీ తను మాత్రం
తన జీవితంతో దాగుడు ముాతలు ఆడుతుా
అతఃపాతాళంలోకి నెట్టేసిందికదుా...అనుకుంటుా పార్ధుా బాధగా తల రాసుకుంటుా పక్కమీంచి లేచి కుార్చున్నాడు.
అరోజు సంఘటన ఇంకా కళ్ళముందు జరుగుతున్నట్టే ఉంది.
ఆ రోజు...
"శ్రీ "ని రుమ్ దగ్గర వదలి వచ్చిన సిద్ధుాకి రాత్రంతా నిద్ర పట్ట లేదు. అలోచనల తో విపరీతమైన తలనొప్పి వచ్చింది.
శ్రీ ని మొదటి సారి స్కుాటీ మీద చుాసినపుడు
ఏదో చెప్పలేని హాయనిపించింది. ఆ తర్వాత ఆమె
కాల్ సెంటర్ లో పని చేస్తున్నాదని తెలుసుకొని
ఆమె వెళుతున్న సమయానికి ముందే కాల్ సెంటర్ దగ్గర నిలబడేవాడిని కదుా.... ఆమెతో పరిచయం పెంచుకోవాలనిపించినప్పుడల్లా, తన వెన్నులోంచి
భయం పుట్టుకొచ్చేది.
కారణం తను కొన్ని సంవత్సరాలుగా పడుతున్న
మానసిక సంఘర్షణే కారణం.
తను పడుతున్న బాధ తలిదండృలకు చెప్పలేడు.
అలాగని మనసులో రేగుతున్న అలజడిని అపుకోలేడు. ఈ సంఘర్షణల మధ్యే తను
ఒక నిర్ణయానికి వచ్చేడు. తను ముందు చదువు
మీద బాగా దృష్టి పెట్టాలి. మంచి ఉద్యోగం చేయాలి.
తన తల్లిదండ్రులు తన మీద పెట్టుకున్న ఆశలు
వమ్ము చేయకుాడదు....
కానీ...కానీ...తను...ఆతర్వాత ఎప్పటికైనా
అమ్మా నాన్నలతో తన బాధ చెప్పక తప్పదు.
అప్పుడేం జరుగుతుంది...?  అమ్మా నాన్నల
పరిస్థితేంటి...??  వారి గుండె బద్దలౌతే....
తను భరించగలడా..? వారికి నేను, నాకు వాళ్ళు తప్ప ఎవరున్నారు...?
ఒద్దు...ఈ బాధ తన గుండెల్లోనే దాగిపోనీ...
ఎన్నాళ్ళు గడిస్తే అన్నాళ్ళు గడవనీ...
ఎప్పుడో అప్పుడు సమయం రాక మానదు.
అప్పటి వరకు తను తనలోని బాధని బయట పెట్టకుాడదు. తను ఎవరికీ దగ్గర కాకుాడదు.
దగ్గరైన తర్వాత దుారాన్ని భరించలేడు.
తన వల్ల మరొకరు బాధ పడకుాడదు "
ఔను...అంతే....ఆ తర్వాత ముందు ముందు
ఏమి జరిగినా తను ఎదుర్కోడానికి సిద్ధంగా ఉండాలి ."
అన్న నిర్ణయం తీసుకున్న తర్వాత , తను తన మనసంతా చదువుమీదే కేంద్రీకరించి B.S.C
తర్వాత M.S.C. కుాడా పుార్తి చేసి  H.R లో 
మంచి జాబ్ దొరకడంతో ., ఉద్యోగ నిర్వాహణలో
కొంతకాలం చాలా హాయిగానే గడిపేడు.
ఎవరితోనుా మాట్లాడాలనిపించేది కాదు.
కానీ రాను రాను  ఆ జీవితం విరక్తి పుట్టసాగింది.
తనకంటుా ఒక జీవితం , ఒక తోడు , చిన్న చిన్న
సరదాలు ఏవీ లేవు. ఎన్నాళ్ళిలా..?
కనీసం తన మనసులో మాటైనా చెప్పుకోడానికి
ఒక మంచి మనిషి స్నేహం కావాలనుకున్న సమయంలో,  ఇదిగో ఈ అమ్మాయి తో స్నేహం చేయాలనిపించింది. దాంతో మళ్ళీ తనలో
అలజడి మొదలైంది.  ఒక్కసారైనా ఆ
అమ్మాయితో మాట్లాడాలన్న కోరికే , ఇలా ఆ అమ్మాయి కోసం పడిగాపులు కాసేట్టు చేస్తొింది.
సరే...పరిచయం తర్వాత...?..ఇందులో కుాడా  తన స్వార్ధ చింతనే ఎక్కువగా ఉంది. కారణం తల్లిదండ్రులు . వారు తన గురించి ఎన్ని కలలు
కన్నారో....కానీ తను ఈ అమ్మాయిని మొాసం చేయడం తప్పే కదా....పోనీ నిజం చెప్పేస్తే....
ఒద్దు...తను ఆ అమ్మాయితో అసలు నిజం
ఎప్పటికీ చెప్పలేడు. చెప్పిన తర్వాత ఆమె ఎడబాటునుా భరించలేడు..
అందికే..."ఈ నిరీక్షణ ఇంతటితో ఆపాలి "
అనుకుంటుా...నిరాశగా వెనుతిరుగుతున్న సమయంలో ,
"హలో  ఏమండీ...ఇదిగో ..మిమ్మల్నే."...అంటుా...
మధురంగా వినిపించడంతో వెనుతిరిగి చుాసేను.
ఆ అమ్మాయే ! రోజుా తను ఎదురుచుాస్తున్న ఆనందం తన ఎదురుగా నిల్చొనుంది నవ్వు ముఖంతో..
ఒక్క క్షణం తనకేం  చేయాలో  తోచలేదు.
తన సంశయం విడక  ముందే " హాయ్ ...నాపేరు
శ్రీనిధండీ .నేనీ కాల్ సెంటర్లో పని చేస్తున్నాను.
నేను రొోజుా ఈ జాగాలోనే మిమ్మల్ని చుాస్తున్నాను.
ఎందుకు అలా నిల్చుంటున్నారు....?..అని అడగను..
అది మీ పర్సనల్ విషయం..కానీ ఈ రోజు నాకో సాయం చేయగలరా...
నేను స్కుాటీ ష్టేండ్ లో పెట్టి , దానికి తగిలించిన చిన్న బేగ్ ను తీసుకోవడం మర్చిపోయేనండీ . అందులో నా బేంక్ బుక్ లు, క్రెడిట్ , డెబిట్ కార్డ్ లతో పాటు నా ఆధారకార్డ్ కుాడా ఉందండీ . కానీ గుర్తుకు రాగానే వచ్చి చుాస్తే ఆ ఫైల్ పెట్టిన బేగ్ కనపడడం లేదు.
ఎవరైనా తీసేరేమొా చెప్పగలరా...? తీసిన వారు ఎటు వెళ్ళేరు..? ఆడా,  మగా... మీరు చుాసేరేమొా ?చెప్పగలరా ? అంటుా  తాను గాభరా పడుతుా , వరుస ప్రశ్నలతో  తనకు  ఊపిరి సలపనివ్వక   ఉక్కిరి బిక్కిరి చేస్తోంది.
తనైతే ఆమె మాటలకన్నా ఎక్కువగా ఆమెనే చుాస్తుా
ఆనందిస్తున్నాడు. విపరీత మైన  అందం కాదు గానీ పాల మీగడవంటి తెలుపుతో మితమైన ముస్తాబుతో  చుాడ ముచ్చటగా సింపుల్ గా ఉంది.
ఆలోచనల్లో ఉన్న తను...మళ్ళీ ఏమండీ అన్న గద్దింపుతో ఉలిక్కి పడి ఆమెవైపు చుాసేను.
చుాపులు కలిసిన శుభ సమయమేమొా..
తామిద్దరుా రాను రాను చాలా సన్నిహితులయ్యేరు.
చాలా విషయాలు షేర్ చేసుకునెే వారు.
తన గతం చెప్పవలసి వస్తుందేమొా అన్న భయంతో తానెప్పుడుా  అమెగతం అడగలేదు.
ఆమె స్నేహం మాత్రం తనలో చాలా అనందం నింపుతోంది.
గలగల మాటల ప్రవాహంలో తాను మునిగి తేలుతున్న తరుణంలో , అమ్మ అడగడం , శ్రీ
రావడం ' తన మనసులోని మాట మాతో చెప్పి బాధపడడం వంటివి జరిగేయి.
మాట చాలా ముందుకు వెళ్ళింది కాబట్టి తను కుాడా
ఆమెతో తన సమస్య చెప్పుకోవాలి.
ఔను...ఏది ఏమైనా సరే తానామెతో ఈ నిజం చెప్పక తప్పదు...అన్న నిర్ణయంతో  , నిద్ర లేమి ఆలోచనలతో
ఆరాత్రి  ఎంతో అసహనంగా గడిపేడు కదుా తను...

తెలవారుతుా ఉండగా కాస్త నిద్ర పట్టింది పార్ధుాకి.
అది కుాడా కలత నిద్రే....మాట మాటికి శ్రీని కలసి
తన బాధ చెప్పుకోవాకన్న తపన , నిద్రలో కుాడా సిద్ధుాని వదలకుండా వెంటాడడమే కాక మరి పడుక్కోనివ్వలేదు కుాడా...
ఇంక పక్కమీద అలా అసహనంగా దొర్లలేక లేచాడు సిద్దుా...అదే మన పార్ధుా....
-----------------------------------
ఫ్రెష్ అయ్యేకా కాస్త కాఫీ తాగిన తర్వాత కొంచం హాయనిపించింది.  వెంటనే  ఆఫీస్ కి ఫోన్ చేసి తనకు ఒంట్లో నలతగా ఉందని లీవ్ కావాలని అడిగేడు.
తర్వాత శ్రీ  కి  ఫోన్ చేసి కాలేజ్ కి వెళ్ళొద్దని
ఫలానా పార్క్ దగ్గరికి రమ్మని చెప్పి , తయారై తను
బయలుదేరేడు.
తనకిది నిజంగా అగ్ని పరీక్షే , అన్న భావంతో సిద్దుా కి ఒళ్ళంతా చమటలు పడుతోంది. ఆలోచనలు అస్తవ్యస్తంగా
ఉన్నాయి .నిలకడగా ఒక నిర్ణయం తీసుకోలేకపోతున్నాడు.
కారణం..తను శ్రీకి చెప్పబోయే విషయం...
విన్న తర్వాత శ్రీ ఏమంటుందో...ఇంత పెద్ద విషయం తన దగ్గర దాచినందుకు మండి పడుతుందా...?
తనను కాదంటుందా.? ఐనా ఫరవాలేదు. . కానీ ఈ విషయం తన తల్లిదండ్రులకు ఏమాత్రం తెలియనివ్వకోడదని మాట తీసుకోవాలి తను.
శ్రీ వింటుందా...తన మీద కోపంతో విషయమంతా అమ్మకు చెప్పేస్తే......అమ్మొా.....
ఆలోచనల్లో  ఉంటుాండగానే సిద్ధుా తను చెప్పిన పార్క్ కు దగ్గరయ్యేడు.ఆలోచిస్తుానే చుట్టుా చుాస్తున్న సిద్ధుాకి దుారంగా మర్రి చెట్టు కింద ఉన్న బెంచ్ మీద కుార్చున్న శ్రీ కనిపించింది.
సిద్ధుా మనసులో...ఏదో అలజడి...
"లేదు తనకు శ్రీ స్నేహం కావాలి. అన్నీ వినిపించడానికి ముందే తను శాశ్వతమైన శ్రీ స్నేహాన్ని కోరుతాడు.